De focus: wat u moet weten over de stille ziekte
Hepatitis beschrijft een ontstekingsziekte van de lever die miljoenen mensen wereldwijd treft. Jaarlijks Op 28 juli streefde de World Hotatiti Day om het bewustzijn van deze vaak rustige, maar potentieel levensbedreigende ziekte te vergroten. Deze dag van actie werd gelanceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie 2010 (WHO). De datum doet denken aan Dr.'s verjaardag Baruch Blumberg, die het Hepatitis B -virus ontdekte en de Nobelprijs ontving. Deze dag is bedoeld om het belang van vroege detectie, preventie en behandeling van hepatitis te benadrukken en de inspanning te bundelen om het aantal sterfgevallen met hepatitis wereldwijd te verminderen.
Wat is hepatitis?
Hepatitis duidt op ontsteking van de lever, die door verschillende oorzaken kan worden geactiveerd. De ziekte komt echter het meest voor bij virusinfecties, met de vijf belangrijkste soorten hepatitisvirussen A, B, C, D en E zijn de belangrijkste. Deze virussen verschillen in hun transmissiepaden, hun verdeling en hun gezondheidseffecten.
Hoeveel mensen hebben hepatitis ziek?
Hepatitis in Duitsland
In Duitsland zijn de prevalentiepercentages voor hepatitis B en C relatief laag in vergelijking met andere delen van de wereld, maar nog steeds belangrijk. De prevalentie van hepatitis B bedraagt 0,3-0,7 % van de bevolking. Dit komt overeen met een bevolking van ongeveer 83 miljoen mensen die ongeveer 250.000 tot 580.000 mensen in Duitsland chronisch besmet zijn met hepatitis B. Ongeveer 0,2-0,3 %wordt beïnvloed door hepatitis C. Dit komt overeen met ongeveer 160.000 tot 250.000 mensen in Duitsland die besmet zijn met hepatitis C. De hepatitis vormt A en e minder vaak voor in Duitsland en komen vaak voor in de vorm van uitbraken, die meestal te wijten zijn aan een hogere prevalentie wanneer ze naar landen reizen. Exacte cijfers fluctueren, afhankelijk van het jaar en uitbraak.
Hepatitis in Europese en niet -Europese landen
In Europa variëren de prevalentiecijfers sterk tussen de landen. Landen zoals Italië, Roemenië en Bulgarije hebben hogere prevalentiepercentages voor hepatitis B en C in vergelijking met Duitsland. In Zuid -Europa zijn de tarieven over het algemeen hoger, wat te wijten is aan factoren zoals verschillende gezondheidsinfrastructuren, vaccinatiepercentages en gezondheidsvoorlichting. Wereldwijd bekeken, zijn de prevalentiepercentages in Afrika en Azië aanzienlijk hoger. In sommige Afrikaanse landen is hepatitis B-prevalentie meer dan 8 %, terwijl hepatitis C-prevalentie meer dan 3 % kan zijn in Zuidoost-Azië. Deze hoge tarieven zijn vaak te wijten aan een combinatie van beperkte toegang tot gezondheidsdiensten, lagere vaccinatiepercentages en hogere transmissiepercentages als gevolg van onzekere medische praktijken.
Welke taken heeft de lever?
Metabolisme en energiereserve
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Glucosemetabolisme | De lever reguleert de bloedsuikerspiegel door glucose op te slaan (in de vorm van glycogeen) en deze indien nodig vrij te geven. |
| Lipidenmetabolisme | De lever produceert cholesterol en triglyceriden die nodig zijn voor de structuur van celmembranen en energieopwekking. Het speelt ook een rol bij het verwerken van vetten uit voedsel. |
| Eiwitmetabolisme | In de lever worden eiwitten zoals albumine- en coagulatiefactoren gesynthetiseerd, die belangrijk zijn voor het handhaven van bloedvolume en bloedstolling. |
Ontgifting en uitscheiding
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Vermindering van gifstoffen | De lever filtert schadelijke stoffen uit het bloed, inclusief alcohol, medicatie en milieutoxines. Deze worden omgezet in minder schadelijke stoffen of uitgescheiden via de gal. |
| Ammoniakreductie | De lever zet ammoniak, een afbraakproduct van het eiwitmetabolisme, om in ureum, dat vervolgens wordt uitgescheiden via de nieren. |
Productie van gal
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Galafscheiding | De lever produceert gal, die wordt opgeslagen in de galblaas en indien nodig in de dunne darm wordt vrijgegeven. Galle is belangrijk voor de emulgering en spijsvertering van vetten. |
Geheugenfunctie
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Opslag van vitamines en mineralen | De lever slaat vet -oplosbare vitamines (A, D, E en K) op, evenals in water oplosbare vitamine B12 en belangrijke mineralen zoals ijzer en koper. |
Synthese van bloedeiwitten
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Albumineproductie | Albumine is het meest voorkomende eiwit in het bloedplasma en belangrijk voor het transport van hormonen, vitamines en medicatie en voor het handhaven van colloïdosmotische druk die water in de bloedbaan houdt. |
| Coagulatiefactoren | De lever produceert verschillende eiwitten die cruciaal zijn voor bloedstolling, waaronder fibrinogeen en proshrombine. |
Immuunfunctie
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Verdediging tegen ziekteverwekkers | De lever bevat veel immuuncellen, vooral koperen cellen die bacteriën en vreemde stoffen uit het bloed verwijderen en ontmantelen. |
Regulering van het hormoonbalans
| functie | Beschrijving |
|---|---|
| Hormoonmetabolisme |
De lever is betrokken bij de regulatie van hormonen door overtollige hormonen af te breken en te inactiveren. Deze omvatten geslachtshormonen, schildklierhormonen en corticosteroïden. |
Oorzaken van hepatitis
Hepatitis kan worden veroorzaakt door verschillende factoren die leiden tot ontsteking van de lever. De meest voorkomende oorzaken zijn:
- Virale infecties: De primaire oorzaak van hepatitis wereldwijd is virale infecties. De hepatitis -virussen A, B, C, D en E zijn de belangrijkste oorzaken, waarbij elk virus verschillende transmissiepaden, prevalentie en gezondheidseffecten heeft.
- Toxine: Bepaalde stoffen zoals alcohol, bepaalde medicatie en industriële chemicaliën kunnen de lever beschadigen en giftige hepatitis veroorzaken.
- Auto -immuunziekten: Met auto -immuunhepatitis valt het immuunsysteem ten onrechte de levercellen aan, wat kan leiden tot chronische ontsteking.
- Niet -alcoholische leververvetting (NAFLD): Deze vorm van hepatitis komt vaak voor bij mensen met overgewicht, diabetes of metabool syndroom en leidt tot een vetophoping in de lever die ontstekingen veroorzaakt.
- Genetische aandoeningen: Sommige genetische ziekten zoals hemochromatose of de ziekte van Wilson kunnen leiden tot overmatige opslag van ijzer of koper in de lever, wat kan leiden tot ontsteking en leverschade.
Welke symptomen doen met hepatitis?
| symptoom | Beschrijving | Typisch voorkomen (na infectie) |
|---|---|---|
| Vermoeidheid en uitputting | Ongewone vermoeidheid en zwakte als gevolg van de verminderde leverfunctie. | 1-2 weken |
| Verlies van eetlust en misselijkheid | Verlies van eetlust, misselijkheid en mogelijk braaksel. | 1-2 weken |
| Koorts | Gemakkelijke koorts, vooral in acute vormen zoals hepatitis A en E. | 2-3 weken |
| Donkere urine | Donkere kleur van de urine, een teken van verhoogde bilirubine -waarden in het bloed. | 3-4 weken |
| Heldere stoel | Ongewoon heldere stoel veroorzaakt door verstoorde bilirubine -uitscheiding. | 3-4 weken |
| Young Fence (Ikterus) | Gele kleur van de huid en ogen als gevolg van verhoogde bilirubinespiegels in het bloed. | 4-6 weken |
| Buikpijn | Pijn of gevoeligheid voor druk in het rechter bovenste kwadrant van de buik. | 2-3 weken |
| Gewrichtspijn en spierpijn | Niet-specifieke gewrichts- en spierpijn, vooral met hepatitis B. | 2-4 weken |
| Jeuk (jeuk) | Jeuk door de accumulatie van galzuren in het bloed, vooral bij chronische hepatitis. | 6+ weken (vaak in latere stadia) |
Welke groepen mensen lopen vooral risico?
Hepatitis, met name vormen B, C, D en E, kunnen worden begunstigd door verschillende risicofactoren die het risico op infectie verhogen. Het kennen van deze risicofactoren is cruciaal om preventieve maatregelen te nemen en de verspreiding van de ziekte te bevatten. De belangrijkste risicofactoren voor de verschillende soorten hepatitis worden hieronder vermeld:
Hepatitis A en E
- Reis naar gebieden met een hoog risico: Mensen die naar landen reizen met lage hygiënische normen en een hoge prevalentie van hepatitis A en E hebben een verhoogd risico. In het bijzonder kan het eten van besmet water, ongekookte groenten en rauw of onvoldoende vlees het risico op infectie verhogen.
- Contact met vervuild water en voedsel: De transmissie vindt plaats en mondeling, daarom zijn onreine waterbronnen en slechte voedselhygiëne significante risicofactoren.
- Mensen in gemeenschapsfaciliteiten: Mensen die in dichtbevolkte gemeenschapsfaciliteiten zoals kleuterscholen, scholen of gevangenissen wonen, worden blootgesteld aan een hoger risico omdat de hygiënestandaarden vaak moeilijker te onderhouden zijn.
Hepatitis B
- Onbeschermd seksueel contact: Hepatitis B kan worden overgedragen door bloed, sperma en andere lichaamsvloeistoffen, en daarom is onbeschermde geslachtsgemeenschap met verschillende partners een significante risicofactor.
- Drugsconsumptie (intraveneus): Het gemeenschappelijke gebruik van naalden en injecties verhoogt het risico op overdracht van hepatitis B. aanzienlijk verhoogt B.
- Moeder-kind transmissie: Zwangere vrouwen die besmet zijn met hepatitis B, kunnen het virus tijdens de geboorte overdragen aan hun kind.
- Medisch personeel: Werknemers in het gezondheidszorgsysteem hebben een hoger risico om in contact te komen met naaldenbasisblessures of contact met geïnfecteerd bloed met hepatitis B.
- Bloedtransfusies en orgaantransplantaties: Hoewel het bloed in veel landen grondig wordt getest, is er een laag restrisico, vooral in landen met minder strikte voorschriften.
Hepatitis C
- Drugsconsumptie (intraveneus): Het gemeenschappelijke gebruik van naalden en spuiten is de belangrijkste overdracht van hepatitis C.
- Bloedtransfusies vóór 1992: In veel landen, waaronder Duitsland, werden bloedproducten slechts systematisch getest op hepatitis C uit de jaren negentig. Mensen die voor deze tijd bloedtransfusies hebben ontvangen, hebben een hoger risico.
- Tatoeages en piercings: Als deze worden uitgevoerd onder onhygiënische omstandigheden, is er een verhoogd risico op infectie.
- Medisch personeel: Net als bij hepatitis B, hebben werknemers in het gezondheidszorgsysteem een verhoogd risico door beheersing letsel en contact met geïnfecteerd bloed.
Hepatitis D
- Aanwezigheid van een hepatitis-B-infectie: Aangezien hepatitis D alleen kan repliceren in aanwezigheid van het hepatitis B -virus, zijn alle risicofactoren die van toepassing zijn op hepatitis B ook relevant voor hepatitis D. Dit omvat in het bijzonder drugsgebruik (intraveneus) en onbeschermd seksueel contact.
- Migratie uit gebieden met een hoog risico: Mensen die uit regio's komen met een hoge prevalentie van hepatitis-D, hebben een verhoogd risico.
Hepatitis E
- zwangerschap: Vooral in endemische gebieden wordt infectie met hepatitis E tijdens de zwangerschap, vooral in het derde trimester, geassocieerd met een hoger risico op ernstige cursussen.
- Consumptie van rauw of onvoldoende gekookt varkensvlees of wild vlees: Hepatitis E kan worden overgedragen door met vlees geïnfecteerde dieren te eten, vooral in gebieden waar het virus wijdverbreid is in dierpopulaties.
Hoe wordt hepatitis gediagnosticeerd?
Anamnesis
De diagnose van hepatitis is een complex proces dat verschillende onderzoeksmethoden omvat om het exacte type hepatitis te identificeren, om de ernst van de ziekte te bepalen en geschikte behandelingsstrategieën te ontwikkelen. Het diagnostische proces begint meestal met een grondige medische geschiedenis, waarbij risicofactoren zoals eerdere reizen, seksuele contacten, drugsgebruik en eerdere medische interventies worden gevraagd. Dit wordt gevolgd door specifieke laboratoriumonderzoeken die een centrale rol spelen bij de diagnose van hepatitis.
Serologische tests
Dit zijn vaak de eerste stap in de bloedtest met behulp van een Vlinders. Deze tests zijn op zoek naar antilichamen of antigenen die duiden op infectie met hepatitisvirussen. Als bijvoorbeeld hepatitis A wordt vermoed, wordt de detectie van anti-HAV-IgM-antilichamen die aangeven dat acute infectie aangeeft. In hepatitis B worden verschillende serologische markers onderzocht, waaronder het hepatitis-B oppervlakte-antigeen (HBSAG), dat acute of chronische infectie aangeeft, evenals anti-HB's die duiden op immuniteit na infectie of vaccinatie. Voor hepatitis C wordt meestal eerst een antilichaamtest (anti-HCV) uitgevoerd. Als dit positief is, volgt een HCV-RNA-test om een actieve infectie te bevestigen en de virusbelasting te bepalen.
Moleculaire biologische tests
In het bijzonder zijn de polymerasekettingreactie (PCR) cruciaal om het genetische materiaal van de virussen aan te tonen en de virusbelasting te kwantificeren. Deze tests zijn vooral belangrijk bij het diagnosticeren en volgen van hepatitis B en C, omdat ze helpen om de actieve replicatie van het virus te bepalen en de respons op antivirale therapie te volgen.
Beeldvormingsprocedures
Naast de laboratoriumtests spelen beeldvormingsprocedures een belangrijke rol bij het beoordelen van de gezondheid van de lever. Een echografie van de lever is een niet-invasieve methode om veranderingen in de leverstructuur te herkennen, zoals vergroting of tekenen van cirrose. De elastografie (bijv. Fibroscan) meet de elasticiteit van de lever en helpt bij het bepalen van de mate van littekens. In bepaalde gevallen kan een leverbiopsie worden uitgevoerd, vooral in het geval van onduidelijke bevindingen of voor de exacte beoordeling van de ernst van leverschade. Een klein weefselmonster wordt ontleend aan onderzocht onder de microscoop om de mate van ontsteking en fibrose nauwkeurig te bepalen.
Cursusbesturing
Na de eerste diagnose is de reguliere voortgangscontrole cruciaal. Dit omvat herhaalde bloedtests voor het monitoren van de leveringsenzymwaarden, bilirubinespiegels en de virale belasting om het verloop van de ziekte en de respons op therapie te beoordelen. Herhaalde beeldvormende onderzoeken, zoals echografie of elastografie, kunnen nodig zijn om de levergezondheid continu te controleren en vroeg te reageren op complicaties.
Welke complicaties zijn mogelijk door hepatitis?
Hepatitis, vooral in hun chronische vormen, kan ernstige gevolgen en complicaties voor de gezondheid hebben. Deze beïnvloeden voornamelijk de lever, maar kunnen ook andere orgaansystemen beïnvloeden. De belangrijkste gevolgen en complicaties van hepatitis worden hieronder vermeld:
| complicatie | Beschrijving |
|---|---|
| Cirros | Een progressieve ziekte waarin gezond leverweefsel wordt vervangen door littekenweefsel, dat de leverfunctie beïnvloedt. Vaak veroorzaakt door chronische hepatitis B, C en D. |
| Leverkanker (HCC) | Hepatocellulair carcinoom, een vorm van leverkanker die vaak voorkomt in verband met chronische hepatitis B en C. Verhoogd risico door chronische ontsteking en cirrose. |
| Leverfalen | Een toestand waarin de lever hun functies niet langer kan vervullen. Kan acuut of chronisch zijn. |
| Hepatische encefalopathie | Een neurologische aandoening veroorzaakt door het onvermogen van de lever, toxische stoffen zoals ammoniak. Symptomen variëren van somnolentie tot een comatural -toestand. |
| Portaalhypertensie | Verhoogde bloeddruk in de portale ader, vaak als gevolg van cirrose van de lever, kan leiden tot spataderen (varices) in de slokdarm en in de maag zijn levensbedreigend. |
| Ascites | Vloeibare accumulatie in de buik, die vaak wordt geassocieerd met levercirrose en portale hypertensie. Kan leiden tot infecties en ademhalingsmoeilijkheden. |
| Hepatorisch syndroom | Een ernstige complicatie waarbij de nierfunctie ernstig beperkt is, vaak als gevolg van geavanceerde leverziekte. Vereist onmiddellijke medische behandeling. |
| Coagulopathie | Een aandoening van bloedstolling door verminderde productie van coagulatiefactoren in de beschadigde lever. Verhoogd risico op bloedingen. |
| Verhoogde gevoeligheid voor infecties | Verhoogd risico op bacteriële infecties als gevolg van verzwakte immuunfunctie, vooral bij de levercirrose (bijv. Spontane bacteriële peritonitis). |
| osteoporose | Botverlies dat kan worden veroorzaakt door chronische leverziekten zoals hepatitis. Verhoogd risico op gebroken botten. |
| Depressie en angst | Mentale stress veroorzaakt door chronische leverziekten die kunnen leiden tot depressie en angst. |
| Glomerulonefritis | Een inflammatoire ziekte van de nieren, die met name kunnen optreden in hepatitis B en C. Leidt tot een verminderde nierfunctie en eiwitverlies in de urine. |
Hepatitis, vooral in hun chronische vormen, kan een verscheidenheid aan ernstige complicaties veroorzaken die de lever en andere orgaansystemen beïnvloeden. De tijdige diagnose en behandeling van hepatitis is cruciaal om het risico op dergelijke complicaties te verminderen. Regelmatige monitoring, preventieve maatregelen en vroege interventie kunnen helpen om de progressie van de ziekte te vertragen en de kwaliteit van leven van de getroffen mensen te verbeteren.
Hoe kunt u hepatitis voorkomen?
De preventie van hepatitis is cruciaal om de verspreiding van deze potentieel ernstige leverziekte te voorkomen en de gezondheid van de bevolking te beschermen. Preventiemaatregelen variëren afhankelijk van het type hepatitisvirus en omvatten vaccinaties, hygiënemaatregelen, onderwijs en veilig gedrag. De belangrijkste preventiestrategieën voor hepatitis worden hieronder vermeld:
Vaccinatie
-
Hepatitis A: Vaccinatie van hepatitis A is beschikbaar en wordt met name aanbevolen aan reizigers naar landen met een hoge prevalentie, mensen met chronische leverziekten en mensen in beroepen met een hoog risico op blootstelling. De vaccinatie bestaat uit twee doses die worden toegediend op een afstand van 6 tot 12 maanden en bieden langdurige bescherming.
-
Hepatitis B: Vaccinatie van hepatitis B is een van de meest effectieve preventiemaatregelen en wordt routinematig aanbevolen voor alle zuigelingen en voor mensen met een hoog risico, inclusief medisch personeel, drugsgebruik en mensen met vaak veranderende sekspartners. Vaccinatie wordt meestal uitgevoerd in drie doses gedurende een periode van zes maanden en biedt bescherming op lange termijn.
-
Hepatitis C, D en E: Er zijn momenteel geen vaccins tegen hepatitis C en D. Preventie richt zich daarom op gedragsveranderingen en het minimaliseren van transmissierisico's. Een vaccin tegen hepatitis E is in sommige landen beschikbaar voor bepaalde risicogroepen, zoals zwangere vrouwen in gebieden met een hoog risico.
Veilige injectie- en transfusiepraktijken
-
Vermijden van gezamenlijk gebruikte naalden: Omdat hepatitis B, C en D door bloed kunnen worden overgedragen, is het cruciaal om het gemeenschappelijke gebruik van naalden en spuiten te voorkomen. Dit geldt met name voor intraveneuze drugsgebruikers, maar ook in medische voorzieningen.
-
Veilige bloedtransfusies: In landen met hoge normen worden bloedproducten routinematig getest op hepatitisvirussen. Desalniettemin is het belangrijk om ervoor te zorgen dat bloedtransfusies alleen worden uitgevoerd in gekwalificeerde medische voorzieningen om het risico op transmissie te minimaliseren.
Bescherming in seksueel contact
- Gebruik van condooms: Aangezien hepatitis B kan worden overgedragen door seksuele activiteiten, vermindert het gebruik van condooms het risico op infectie. Dit is vooral belangrijk voor mensen met veranderende seksuele partners of in regio's met een hoge prevalentie van hepatitis-B.
Hygiënemaatregelen
- Hygiënisch voedsel en waterbehandeling: Om hepatitis A en E te voorkomen, mogen reizigers alleen gekookt water drinken in gebieden met een hoog risico of flessenwater, geen rauw of ongekookt voedsel verbruiken en aandacht besteden aan hygiëne bij het bereiden van gerechten.
- Was handen wassen: Regelmatig wassen, vooral na het toilet en voor het eten, is een eenvoudige maar effectieve maatregel om de overdracht van hepatitis A en E. te voorkomen Handmatige desinfectie Pathemar kan specifiek worden gedood en daarom de transmissiepaden verder beperkt.
Verlichting en gedragsverandering
-
Educatieve programma's: Onderzoeksinitiatieven in scholen, gemeenschappen en gezondheidscentra kunnen het bewustzijn van de risico's van hepatitis en het belang van preventiemaatregelen vergroten. Dit omvat informatie over veilige seksuele praktijken, de gevaren van drugsmisbruik en het belang van vaccinaties.
-
Vermindering van drugsmisbruik: Programma's om drugsmisbruik te verminderen, in het bijzonder intraveneus drugsgebruik, kunnen helpen de verspreiding van hepatitis B, C en D te verminderen Dit kan worden bereikt door verduidelijking, ondersteuning voor intrekking en toegang tot schone naalden en injecties.
Regelmatige tests en preventieve onderzoeken
-
Screening van risicogroepen: Mensen in risicogroepen, zoals drugsgebruikers, medisch personeel, zwangere vrouwen en mensen met verschillende seksuele partners, moeten regelmatig worden getest op hepatitis om vroege diagnose en behandeling mogelijk te maken.
-
Vroege detectie: Regelmatige preventieve onderzoeken en vroege tests kunnen helpen bij het herkennen van hepatitisinfecties in een vroeg stadium en de verspreiding van de ziekte voorkomen.
De preventie van hepatitis is een multi -gelaagde aanpak die vaccinaties, veilig gedrag, hygiëne -maatregelen en onderwijs omvat. Door deze strategieën te combineren, kan het risico op hepatitis -infectie aanzienlijk worden verminderd. De naleving van deze preventiemaatregelen is vooral belangrijk in regio's met een hoge prevalentie van hepatitis en voor mensen die worden blootgesteld aan een verhoogd risico op infectie.
Wie zijn de juiste contacten en contactpunten?
Als een persoon met hepatitis wordt gediagnosticeerd of vermoedelijk wordt geïnfecteerd, is het belangrijk om contact op te nemen met gespecialiseerde contactpunten, specialist en centra om de best mogelijke zorg en behandeling te verkrijgen. Hier zijn de belangrijkste contactpunten voor mensen met hepatitis in Duitsland:
Huisarts of huisarts
- Eerste contactpunt: De huisarts is meestal het eerste contactpunt als hepatitis wordt vermoed. Hij kan een eerste onderzoek uitvoeren, bloedtesten regelen en indien nodig een overdracht naar een specialist uitgeven.
- Behandeling en monitoring: Voor milde of ongecompliceerde gevallen kan de huisarts de behandeling en regelmatige monitoring overnemen.
Specialisten in gastro -enterologie en hepatologie
- Specialisten voor leverziekten: Gastro -enterologen en hepatologen zijn gespecialiseerd in ziekten van het spijsverteringsstelsel en de lever. Ze voeren gedetailleerde diagnoses uit, volgen het verloop van de ziekte en introduceren gespecialiseerde behandelingen.
- Langdurige zorg: Chronische hepatitispatiënten worden vaak verzorgd door een gastro -enteroloog of hepatoloog op de lange termijn om de progressie van de ziekte te controleren en complicaties te voorkomen.
Levercentra en gespecialiseerde klinieken
- Gespecialiseerde zorg: In grote steden zijn er gespecialiseerde levercentra en klinieken die zich richten op de diagnose en behandeling van leverziekten, waaronder hepatitis. Deze centra bieden de nieuwste diagnostische procedures en therapie -opties.
- Multidisciplinaire teams: Levercentra werken vaak samen met een team van experts, waaronder hepatologen, chirurgen, oncologen en voedingsspecialisten om een uitgebreide zorg te garanderen.
Zelf -helpgroepen en patiëntenorganisaties
- Deutsche Leberhilfe E.V.: Een van de belangrijkste zelfhelporganisaties in Duitsland die informatie, ondersteuning en netwerken biedt voor mensen met leverziekten, waaronder hepatitis. Ze organiseren regelmatige vergaderingen, informatie -evenementen en bieden telefoonadvies.
- Internetforums en online communities: Er zijn verschillende online platforms waarop de getroffen ideeën kunnen uitwisselen en elkaar kunnen ondersteunen. Deze forums bieden een manier om ervaringen te delen en emotionele steun te krijgen.
Gezondheidsauteur
- Advies en opleiding: Gezondheidskantoren bieden informatieprogramma's, informatie over preventie- en vaccinatie -opties. U kunt u ook helpen specialisten of gespecialiseerde klinieken te vinden.
- Vaccinaties en preventiemaatregelen: Veel gezondheidskantoren bieden gratis of goedkope vaccinaties tegen hepatitis A en B, vooral voor mensen in risicogroepen.
Volksgezondheidsorganisaties
- Wereldgezondheidsorganisatie (WHO): De WHO biedt uitgebreide informatie en wereldwijde richtlijnen voor preventie, diagnose en behandeling van hepatitis. Het ondersteunt campagnes wereldwijd om doden gerelateerde hepatitis-gerelateerde doden te verminderen.
- Robert Koch Institute (RKI): In Duitsland biedt de RKI belangrijke epidemiologische gegevens en informatie over hepatitis. Het biedt richtlijnen voor het beheer van hepatitis -infecties en bevordert preventiemaatregelen.
Ziekenhuizen en eerste hulpkamers
- Acute zorg: In noodsituaties, vooral met ernstige symptomen zoals geelzucht, sterke vermoeidheid of acute complicaties, moeten de getroffenen onmiddellijk naar een ziekenhuis of een hulpkamer gaan om snelle medische zorg te ontvangen.
- Intramurale behandeling: In het geval van ernstige cursussen of complicaties zoals levercirrose of leverkanker, kan stationaire opname in een ziekenhuis vereist zijn.
Er zijn talloze contactpunten in Duitsland die mensen met uitgebreide ondersteuning bieden. Van de eerste diagnose tot gespecialiseerde behandeling tot sociale en emotionele ondersteuning, er zijn verschillende instellingen en experts beschikbaar om degenen die getroffen zijn om met de ziekte om te gaan en hun kwaliteit van leven te verbeteren. Het is belangrijk om in een vroeg stadium medische hulp te nemen en indien nodig contact op te nemen met de juiste specialisten en organisaties.
Labels:
Vorig
Relevantie van een Covid-19-infectie en de gevolgen op lange termijn
Volgende
Vitiligo: de onzichtbare belasting achter de witte vlekken
